Sevmek Bazen Terketmektir..

Yıllar ne çabuk geçmişti..Daha dün gibiydi okuldaki anıları ... Her gün koşarak evegelip ödevlerini yapardı küçük Suna...Oysa şimdi büyümüştü.. İki gün sonra düğünü olacaktı..Çok mutluydu..Sevdiğine , gidiyordu .Ali askerdeyken çok beklemişti dönmesini .İşte artık kavuşmuştu sevdiğine..İki gün geldi geçti. Düğünleri sade ve neşeli geçmişti..Artık mutluydu Suna.Gelecek umutlarla doluydu.Bir oğlu olmalıydı birde kızı..Kızını adı İzel, oğlunun Mert..İşte o zaman dahada büyük bir aile olacaklardı..Ama zorgeçti yıllar bir türlü çocukları olmadı..Nedenide yoktu.. ama olmak istemiyorlardı belkide..
Bir gün birdüğünedavet edildiler Eşi ile birlikte..T üm dosları ordaydı..Ama anlamını bilmediği bir hüzün vardı Suna da..Eşi sanki birilerine bakıyor gülücükler yolluyordu..Sanki bekar genç gibi bie havalardaydı..Üzüldü Suna çok..Eve geldiklerinde eşinin yüzünde soğuk bir ifade vardı
ve konuşmak isteğini söyledi..Söze başladı eşi..
_ Bak canım sen çok iyisin hoşsunda banabir çocuk bile veremedin.Ben evlenirsem seninde bırakmak istemiyorum.. Duyduklarına inanamadı Suna, bu ne idi? Bu sevgi miydi?Olamazdı..Bu adam sevdiği adam olamazdı..Birde hiç bir şey olmamaış gibi odaya gidip uyumuştu..Üzüldü ağladı ,çare bulmalıydı..
Gözlerinde her şey anlam değiştirdi..Oysa eşi için neler yapmıştı..Birbaşkasından çocuk yapmak ve hala eşim demek sevgimiydi acaba erkeler için..Sessizce eşinin odasına baktı..Eşi uyumuştu..Son kez saçlarını okşadı ve üstünü örttü.Herşeyi arkasında bırakıp dış kapıdan çıkıp, gecenin karanlığında kayboldu..Sevmek bazen terketmektir belkide...