Son Mektup

Bu sana son mektubum...
Kanımda dolaşan seni son damlasına kadar aldım ve onu sana gönderiyorum.
Bilesinki artık sen yoksun bende.Oysa ne çok sevmiştim seni bilemedin değerini.
Anladım hiç haketmemişsin sevgimi.
Acı çeken ben,ağlayan ben,aşkı için savaşan ben ve sen ise elleri sevdin,ellerle güldün,ellerle eğlendin.
O sevgiyi ben haketmiştim,ben.Ne yasakları dinlemiştim ne de sevdiklerimi.Sen uğruna,bir vefasız uğruna...
Her şeydin benim için.İlk heyecan,ilk aşk...
Hep ilklerimdin sen benim.
Varlığın varlığımla yoğrulduğu an keşfetmiştim beni ve yüreğimin en ücra köşelerini.
Her an yanımda olmanı isterdim.Daha yanımdayken bile özlerdim seni.
Hele o badem gözlerine daldığımda sonzuzluğa bırakırdım kendimi,korkmuyordum.Yıldızlar düşmezdi çünkü.
Gözlerinden yüreğine kayardım.Hissederdim bunu.Öyle güven veriyordu ki, o masum bakışlar.
Ya bin ömre bedel tebessümün.Mutluluğuma mutluluk katıyor.
Sevgimde arttıkça artıyordu.Evet mutluydum,mutluyduk.İnan ne oldu sana anlamadım,anlayamadım.
Neydi seni bu kadar değiştiren,neydi mutluluğumuza gölge düşüren neden? İnanmıştım,güvenmiştim sana.
Yalanlar içinde tek gerçeğimdin.Meğer en büyük yalanmışsın.
Umut dolu günlerin ardından,seni yalanlara terk ediyor ve tüm gerçekleri alıp gidiyorum.
Yalnız en büyük gerçeğim sevgimi sana bırakıyorum,yalanlar içinde boğulduğun zaman ona sarılasın diye..