Sürpriz

- Hadi gidiyoruz burdan, suyumuz ısındı

- Nereye gidiyoruz amca ? Hem daha yeni geldik

- Oğlum, gidiyoruz dediysem gidiyoruz. Lafımı ikiletme işte.

- Yine birisine mi kafayı taktın sen amca ? Bak, yemek yapmışlar bizim için, benim karnım acıktı. Yemeği yedikten sonra gitsek olmaz mı amca ?

Misafir olarak geldiğimiz bu ev, yabancı sayılmazdı. Akrabamız da değildi ama amcamın askerlik arkadaşıydı. Onlar Avrupa yakasında otururlardı, biz de Anadolu yakasında otururduk. Amcam gili özlemiş, bugün evine davet etmişti. Sohbet edip o eski günleri yad edeceklerdi yine aslında. Fena da sayılmazdı bu iş. Ben de amcama takılmış, onunla gelmiştim. Benim içinde değişiklik olurdu hem de. Ama sürpriz bir şekilde bir şeyler değişmiş, amcamın canı sıkılmış gibiydi. Durmadan yine bana :

- Hadi hadi, bizim evde yersin yemeğini.

- Peki ama ne oldu birden amca ? İçtiğiniz su ayrı gitmezdi hani. Kavgamı ettiniz yoksa ? Bir arada bir derede nasıl oldu bu iş ?

- Oğlum ne kavgası ? Askerlik arkadaşımı kıracağıma kafamı kırarım daha iyi.

- Öyleyse niye hep gidelim gidelim diye tutturuyorsun. Bak ayıp oluyor ama.

- Yani illaki sürprizimi bozduracaksın bana. Söylemeyecektim ama, sen mecbur bıraktın beni oğlum.

- Ne sürpriz mi ?-

- Sürpriz tabi. Hani orman havası hep almak istiyorum derdin ya bana, hep beraber orman havasını almaya gidiyoruz. Yemeği de orada yeriz. Temiz bir hava, Sağlıklı bir oksijen. Daha  iyi acıkırız, acıktıkça bol bol yeriz ha ne dersin ?

- Allah derim amca. Dur bari şu semaveri de alıp geliyorum.