Vefa

Ben öykülerimi genelde etkisinde kaldığım çevremdeki oluşumlardan etkilenerek kaleme alırım
Buda onlardan bir tanesi kuş adasında iş yerim vardı marinanın tadilat işlerini yapıyorum gelip gittikce oradaki yöneticilerle arkadaşlığımı ilerlettim
Bir gün muhasebede otururken bir şey dikkatimi çekti küçük sevimli bir köpek yat limanına bir tekne yanaşınca
Koşa koşa gitti tekneye yakından bakıp inceledi tekrar dönüp geldi bir müddet sonra bu olay tekrar gerçekleşti
Merakımda sordum dedim bu köpek neden gelen tekneleri ziyaret ediyor diye meğer çok ilginç ve yürek burkan bir hikayesi varmış
Bu köpek isvecli bir aileye aitmiş yıllar önce kuş adasına gelmişler gezi amaçlı ve köpekleri hastalanmış veterinere götürmüşler veteriner bu çok hasta bir haftaya kalmaz ölür demiş sahipleri köpeği çok sevdikleri için denizde ölürse biz bu acıya dayanamayız diye onu marinada bırakmaya karar vermişler müdürden de rica etmişler yaşadığı müddetce bakımı için sonra ayrılıp gitmişler
Ama çıkmadık canda ümit var sözü burada gerçek olmuş ve köpek ölmemiş iyileşmiş tabi onu buraya getiren ailesini unutamamış tam altı yıl geçmiş ne zaman limana bir tekne gelse gider onu koklar geriye döner gözü yaşlı bir şekilde gözünü yine denize diker yeni gelecek tekneleri beklermiş bu öyküyü dinleyince öyle etkilendim ki kelimelerle ifade etmem mümkün değil
Aslında büyük bir ders var bu olayda tabi vefa adına yerine göre onlarca yıl emek verdiğimiz uğrunda ölümleri göze aldığımız dostlarımız yada yakınlarımız bir kalemde bir birlerini defterden silebiliyor keşke insanlarda bu konuda o köpek kadar vefalı olabilseler di
Şimdi bu nerden çıktı diyeceksiniz şiirlerimi okurken eski bir şiirime rasladım bu hikayeyi aklıma getirdi
VEFA
Sen bari vefadan söz etme bana
Vefa senin için çıkar demekmiş
Bilmiyorum kimler girmiş kanına
Aklına esince çekip gitmekmiş

Tek düşüncen dünya çevrende dönse
Krallar sultanlar sana eğilse
Eğer ki fikrine göre değilse
Dostunu sırtından hançerlemek miş
Bu iki kıta anlatır sanırım