Yara Bandı

Baba ile oğlu şöyle konuşuyordu:

Baba: Ne zaman gidiyoruz?

Oğul: Nereye baba?

Baba: Kız istemeye nereye olacak! Ne kızla tanışabildik aylardır, ne ailesiyle... Oyalayıp duruyorsun bizi. Haber ver, yarın akşam gidiyoruz.

Oğul: Yarın akşam olmaz baba.

Baba: O zaman yarından sonra gideriz.

Oğul: Yine olmaz baba.

Baba: Off... Neden?

Oğul: Annesi hasta.

Baba: Biz de hasta ziyaretine gideriz o zaman. Hem hayırlı bir iş için gitmiş oluruz, hem de geçmiş olsun deriz.

Oğul: Şey… Baba… Aslında ben… Şaka yaptım.

Baba: Anlamadım?

Oğul: Yani… Sevgilim falan yok.

Baba: Onu benim külahıma anlat oğlum. Yalan söylemeyi hiç beceremiyorsun sen, baban gibisin. Gel şimdi şöyle yanıma otur da anlat bakalım, bu işin aslı astarı nedir? Baba-oğul gibi değil, erkek erkeğe konuşalım. Söz, kızmayacağım.

Oğul: Nadide…

Baba: Nadide mi?

Oğul: Evet… Beni hem kendine aşık etti hem de eşinden boşanıp benimle evleneceğine dair söz verdi.

Baba: Vah benim saf oğlum… Sen de buna inandın öyle mi? Bak evlat… Nikah üstüne nikah, gebelik üstüne gebelik olmaz. Bunu aklının bir köşesine iyice yaz. Sen artık ev bark kuracak, baba olacak yaştasın. O kadın seni sadece kendi kanayan yarasına yara bandı yapıyor. Yarası iyileşince de o bandı çekip atacak ve bir daha adını bile anmayacak.Adam gibi hayatını kur ve kendi yolunu çiz, biz senin her zaman arkandayız.

Oğul: Haklısın baba… Ben de içimden biliyordum zaten, ama… İşte, insan bazen duymak istediği şeye inanıyor.

Baba: İyi ki konuştuk. Unutma oğlum, akıl akıldan üstündür, ama baba aklı her zaman bir adım öndedir.