Yaşarken Öldürmek

Her sabah otubüse bindiğimde bir yüzle karşılaşıyorum.Siyah giyinimli,kocaman siyah gözlükleri olan bir genç kız.Hava yağmurlı olmasına rağmen o kocaman gözlüklerini hiç çıkarmıyor o güzlüklerin arkasına sığnıyordu.Sonra birgün o gözlüklerin arkasında sicim sicim dökülen gözyaşlarını farkettim.İşte o zaman anlamıştım gerçekleri.Diğer yaşıtları gibi neşeli ve mutlu değildi aksine hayata küsmüştü.Acaba neydı bu genç kızı yaşama küstüren?Hangi acıları yaşamıştı ki bu kadar bezgin ve yorgundu.
Hayatta mutlaka birileri canımızı yakmıştır.Acıyı yaşayan ve yaşatan insandan başkası değil.Aslında ölüm dışında her yaşanılan acının sebebi yine bir insan.Aynı duyguları sahip,seninle aynı yaşam koşullarına sahipken insan neden başkasının canını acıtır ki?Neden karşındaki kişinin zaafından yaralanarak onu yaralar ki! Beliki de birileri yakmıştı genç kızın canını..Ya da çok sevdiği birini kaybetmişti.Dedim ki kendi kendime "Küsme hayata,çıkar o siyah gözlüklerini bak bugünde güneş doğdu,evet belki bizim farkımıza varmayıp üstümüzden silindir gibi geçip bizi yok sayan insanlar var.Ama sırf onlara inat ayakta durmalıyız.Onların bedelini ödediklerini,bize yaşattıklarından pişman oldukarını görmek için yaşamalı ve en önemlisi çok büyük adelet olduğunu ve hiç bir suçun cezasız kalmadığını,bu suçun ismi de YAŞARKEN ÖLDÜRMEK olduğunu bilmeliyiz" dedim.