14 Şubatmış

aşkım
yarın on dört şubatmış
üşüyerek yazıyorum incinmiş bir şiiri
sana fırından aldım hediyeni
kenarından dışa oval
iki ucu içe dönük
ortası delik
imalattan ihtimamlı
gevrek çıtır ekmeğini
çılgın haramilerin köhne sandıklarından çıkmış
pırlanta saçan ışıklarını iliştirmek isterdim parmaklarına
lakin alın terimin acılarından dökülen kalıba
az gelirdi bu hain mücevherat
sana akşamların kırık sofralarından
hatalı çıkmış bir somun ekmeğinin
kalbe benzeyen simasından
bir hediyeyi seçiyorum
dik bakışlı çocuklarımın sofrasına koyasın diye
hayal ederek bu nimeti
yuvarladım gecenin cümbüşüne
yiyin bölüp bölüp aşklara
inanan bakışlara
ki sevgilim ben sana
zor dünyaların çaresizliğinden sesleniyorum
mahiyetini yitirmiş gün ortası bakışlardan değil
zülmün çemberinden geçmiş bir hediyeyi seçiyorum
kavgamıza inat
emeğimize kanaat ederek
selamlıyorum anneliğini
gövdemle eğilerek önünde.