Abanoz Renkli Ayrılık

zaman hileli zarlar atarken
abanoz renkli tenime
ayrılığı sinsice yemler gece
gün geçmez ki büyür hayvanca
kör karanlığında sayısız boğuşmalar
öldüm, öldürüldüm kaç defa
ellerimde koyu yalnızlığın hırçınlığıyla
kaç tırmık attım yüzünün meymenetsizliğine
ruhunda kaç cizik var?


bir kuğu kanadı olmak istedim sadece
ya da pamuktan bir prenses
parmak uçlarında sızlayan his
sevginin atlasında fethetmek tüm şehirleri
senin gökyüzüne tutunmak.


her teselli sana kulaç atıyor dalgalı bir okyanusta
çivit renkli yorgunluk çöküyor akşamlarıma
saçlarım terk ediyor iyotu
gözlerim alev topu bir hışımla büyüyor
sen çöle dönüyorsun
büyüdükçe büyüyor bebeklerim susuzluğa yanıyor
çekip al ya kendini ya da beni.