Acılar Bezminde

.....Madenci şehitleri hatırlamak adına...

Polonyalılar: "Biz,
bu ocağa köpekleri indirmeyiz!..
derken...

Acı, gecenin koynuna yağmur gibi indi!...
Ayşe'nin, Fatma'nın
Yüzleri kara toprak
Gözleri kırkikindi!..

Her damlası bir kordu!...

Ak ekmeğin kızarmış yüzünde
Acılar raksediyordu!..

Birileri için "üretim" vardı
Acıların bezminde!
"ÖNCE EMNİYET"
İri kara harflerle
Sadece kapıdaydı!

Ocağın ağzı ecelin ağzıydı
Altmışsekiz cana kıydı!

Ahmet'in Mehmet'in alnında
Ayaba böyle mi yazılıydı?
Bir lokma rızık için o yürekler
Karanlıklar içinde
Kazmaların ucunda,
Çarpa çarpa
Kucağında hatırladı hayatı, grizunun!..

***
Hey, bir yudum soluğum
Bir parça ciğerim, ışığım sabret,
Ümidim, özlemim,
Kal biraz daha yanımda!

Hey, kana karışan terim,
Ecelle yarışan terim
Çoğal biraz daha kanımda!

***

Diri diri mezara gömdüler bizi
Çırpınıp çıkamadık!
"Ah" bile diyemeden
Ecel bastı bağrımıza!

Kara, yanık tozlarla geldi
Son bir kez bakamadık!

Bizim, karanlıkk dehlizler
Işıklı izlerimizdi..
Helal lokmalar üzre
Kalbimiz, dizlerimizdi..
Çırpınıp çıkamadık!

***

Ağlar, analar ağlar,
Nazlı sunalar ağlar;
Kimi "Ali'mi verin!"
Kimi "Bakan gözümü,
Tutan elimi verin!"
Der, uğunur gider...
Ağlar, Döne'ler ağlar,

Göz yaşı dökemedik!

Kazma vurur kazmaya
Kara kader yazmaya
A has maya, öz maya
Yükünü çekemedik!...

Yükünü çekemedik!...

***

Biz, ordayız artık,
Daha önce gidenlerin yurdunda...
Bu insan çokluğunda
Ne değerimiz vardı?
Yerin altından başka
Nerde yerimiz vardı?

Varsın kefenimiz de olmasın
Ne çıkar?
Siz sağ olun anam, bacım, evdeşim;
Vatan sağ olsun,
Siz sağ olun çocuklar!...

yitikozan