Adın Bende

biliyorum,
aynıyız ikimiz
yalnızlığımızla geldik birbirimize
dalgın
yorgun düşlerimizle
buluştuğumuz tüm saatlerde
çalınmış günlerimize inat
uzatıyorduk zamanı
ölmeden önce yaşamak gerekti
bir aşkın insanı olmak
bu aşka sahiplenmek
yerleşmeliydi yüreğimize
gün gelip bizi de bulmuştu işte
ne zaman baş başa kaldık
ne zaman sessiz konuşmalara düştük
birbirimize yeniden baktık
yeniden keşfettik
hayatın renklerine karıştık
her yeni gün
ikimizi doğruluyordu
İstanbul ikimizi bekliyordu
ne zaman buluşsak
ben duymadım mı? içinden geçeni
sen fark etmedin mi? çarpan kalbimi
seslerimiz her şeyi açıklarken
kaçamazdık
evet yakalandık
yağmurlu günlere rastladık
aynı tutkularla ıslandık
aşkın aydınlattığı bir yola adım atmıştık ...

25.06.2014/beylerbeyi
Mustafa KAYA