Adını Sen Koy Artık

''lazım değilsen, eylemin söylemin böylesine raks ederken ''



hey
sözü aşk kalbim
dön bak bir hele ikrarına
neden susar
yangın sarmış yarası memleketin

sükût
yolarken ırmakların sazlıklarını
çalınır ördek ötüşleri şafağın lal
akşamın kör

zulme parmak basarken
imzası meçhul
katil.


kar gibi yağar
saçaklara
saçaklarda boyunca ölüm

akşam erken düşer
aklıma
titrek bir gölge salınırken gözü ardında

yaban voltalar
şaşkın sevdalar uzar gider kumsalın boyu uzadıkça

büyükçe mahpushanedir artık şehir
demirleri inerken
kilit vurulurken çürük mazgallara
ve süngüler sırtıma çizerken adının ilk harfini

gırtlak dolusu duman olur
dudaklarımı yakan cigara
üflesem sen çıkacaksın içimden
kalsa boğacak hasretin köprücük kemiğini kıran devriyesi gardiyanın

hükmüm
kalemi kıran parmağımdır
ilmeğim dar meydanlara asılı, temaşa

kırsam
yüzümün akını ceviz misali
kabuklarım çatlarcasına güneş yanıklarında

utanırım
boyumca boyumdan
kavgam erkekçe olsun isterim

adını
sen
ne koyarsın, sevgili...