Adını Söylemem Hiçbir Şiirde

Gönül coğrafyama anıtlar bırakarak
Alaca bir attı maveraya giderken bindiğin
Dillendirmedim hiç, bakışlarına ölümüne tutsaktım

Atının toynaklarından sıçrayan kıvılcımlarla

İnfilak ederken yüreğim

Gözyaşı olup kendi gözlerimden oluk oluk aktım



Adını söylemem hiçbir şiirde

Hece hece saklarım

Kadim bir mühürle mühürledim

Ölene dek adını anmaz dudaklarım




Gittin, derviş edalı dağların, münzevi şiirlerin
Sarıp sarmalayan kuytularında kederin esiri olmuşken
İçimde bir ses büyüdü ,ben her şeye müstahaktım.

Malihülyanın anaforlarında çırpınırken ruhum

Bitimsiz yıkıntılar geçerken gözlerimin önünden

Eski zaman aynalarından kaderime baktım



Adını söylemem hiçbir şiirde

Hece hece saklarım

Kadim bir mühürle mühürledim

Ölene dek adını anmaz dudaklarım




Hiç dönüşsüz gitsen de zul sayarım ardın sıra şikayeti
Elem verir artık bahçede kuruyan güllerin kokusu
Oysa günün birinde hepsini kucak kucak sana sunacaktım

Ey sevgili, hüzün olsa da bu hikayenin sonu

Sevdadan yana ölüm girse de araya

Gülüşünü, boynuma lale, ayağıma bukağı taktım
...
Beni benden alsa da ,gönül bu sevdadan yılsa da
Yinede adını söylemeyeceğim hiçbir şiirde

Çünkü ruhun ruhumdadır, ismini alev alev yaktım