Ateşgâhda Gözyaşları

ruhumu gasp eden tufana yazdığım harfleri bağışla Rabbim! 

kuşların filleri yendiği günden beri beklemekteyim 

onlar nisyanda 

ve onların inkârları göğsünü daraltmakta hâl üzre dergâhına koşuyor bu geda 

sen ne onu ne de beni bağışla 

sadece harfler Allah'ım 

bir tek onlar suçsuz bu riyakâr insan kalabalığında 

ifrit kesilmiş dudaklar arasında öğütüldü adım 

bu rüsva zamanın altından kalkamadım 

dağ duydu taş duydu 

tek bir insana anlatamadım 

 

harfler Allah'ım 

kalbimin içinde kıvranan 

sesimde dar ağacı olan harfler 

bir gölge boyuna asılan 

sureti insan olanlarca vurulan harfler incinmiş 

silinmiş 

kökünden kesilmiş 

kuş olmakla mükellef bir bulutken ruhum 

seslere çarpan bir hiçliği ayak ucumda buldum

 

dünyalar savaştı bir ağıdın kanında harflerle

şerhi düşülen şiirlerin kınından düştü direncim 

bağışla harfleri 

onlar küntü kenzen 

bağışla 

göğsüme saklanan umut bitmeden 

o beni tescilli kadınların diline 

ben onu olmadığı mekânların içine 

harflerle 

hayf 

harflerle 

gayb 

 

yedek ceplerinde insan saklayan 

insan olmayanlara yazdığım harfleri bağışla Rabbim! 

 (sayrı bir etik dolanmış dilleriniz doğrudan uzak / kazdığınız kuyular size yakın size tuzak! 

 dipçe: bu bir şiir değil. Böyle ucuz persona sahiplerini ulu gördüğüm şiirlerde anmak ayıbım olur zira ben ne şiire ihanet ederim ne de insanlığıma sizin gibi yalanlar ve hilelerle leke sürerim. al gülüm ver gülüm halleriniz sizinle olsun, sizin sanat diye dayattığınız insan düşürme eylemleriniz de benim tecrübem. Doğru, kırk kilit altına almaya çalışsanız da bir gün muhakkak bir ayna gibi dikilecek karşınıza utanmayı bilmeyen yüzünüzle. İnsan, iyi niyetinden, doğru yerinden vurulursa bu hayf sizindir. Yazıklar olsun vefası sahte niyeti galiz olanlara.. yazıklar olsun insan duygusunu bir çarşaf hoşluğuna sunanlara.. yazıklar olsun bir yalanı baş tacı edip insan onurunu ayaklar altına alanlara.