Ağır Aksak

Münferit bir aşk kazasıydı
Çarpıp, dokunan yüreğe

Enkaz
Kaburgalarda
Yığınlaşır bildim

Dedim
Böyle kalırım
Ağır aksak

Eften püften
Kadın teniymiş meğer
Avuçlarımı yakan

Bir gusül zamanında soğudu
Nüzul dediğim parmaklarım
Şehir kıblesine dönünce

Meğer sırt dönmüşüm ışıklara
Yıldızları söndürmüşüm
Fahişe kahkahalarıyla

Sustum
Duydum
Ezan sesleri varmış hala

Göç etmemiş
Kentin müezzinleri şerefelerinden
Minarelerde kandil sönmemiş

Fukara sobasından ürken külmüş meğer
Kirpiklerime tüneyen
Dağlar yine kuzeyde
Zeytin ağaçları yine yeşil
Yanmamış

Gölgeme gömüldüm bildim
Gölgem mezar
Gölgem yine ardımda
Kâh öne düşse de bazen ışık ters vurunca

Ama ezmeden geçiyorum
Üzerine anason kusmadan
İğrenmiyor sokağın iti



Münferit bir aşk kazasıydı
Çarpıp, dokunan yüreğe

Enkaz
Kaburgalarda
Yığınlaşır bildim

Dedim
Böyle kalırım
Ağır aksak...





''Hiçbir ölüye yas tutmadı gönlüm
Tanrı emridir diye,
Her gidiş hayradır dedim
Her kaçış tüme

Var git şimdi ölü sevicisine
Mor cibinlikli yataklarda
Siyah duvak tak
Bu senin matemin benim değil...''