Ağla Rab

Ve sonra kul tıslayarak dökülen kelimeleri Rab'ın süzgecine sunar, süzgeç o kadara sıktır ki herşey orada kalır. Hayat bir oyundur. Öyle bir oyundur ki ... O oyunda canavarlar vardır... Kula kulluğu bin pişman ederler... Rab'a sınınmak adına bir şeyler yaparlar... ya kendilerindne bir yarı bırakırlar geride ya da kendilerini... Uzun ince bir yol gibi ya kalalı ya da sona kadar gitmeli... yolun oıratsında kalmaktansa bir şeyler yapmalı deyip süzgeçten delik açmak için diledne dile beyinden beyine gönülden gönüle dolaşır ve üç ileri bir geri tıs tıs turmanıp durur. Sonra açar ellerini ya Rab diye...

Dindirmek için içindeki öfkeyi yazar sayfaya... Ya Rab diye diye... Şairem (acele ileyazıldığını düşünmüştüm daha önce dememme gerek yok sanırım😊)

Tanrısal varlıkta son bulan suyun Üstüne yazdığımızı sanırız herşeyi, Öyle bir farkındalıktır bu. An'ı bir kenara bırakıp Sorgulasak; Zamanın di'li geçmiş halini Bir çırpıda öldürenleri... Kocaman özürlerin sıkıştığı Kör fikirlerin köşelerini Yontmak istercesine eser rüzgar Ruhun inceliklerine.

tebrik ederim cnm

çok güzel bir şiirdi