Ağlarsa Anam Ağlar

Küçük bir çocuktum ben
Annesinin bir tanesi
Annem çok sever gözünden bile esirgerdi beni
Ben düşsem koşar kaldırır
Elimden tutar bağrına basardı
Ağlasam gözlerimin yaşını siler
Sanki onun canı acımış gibi
Çaktırmadan ağlardı
Kendi karnı aç olsa da yemez
Önce benim karnımı doyururdu
Bazen ben yemek yemesem üzülür
O da yemez saatlerce beni beklerdi
Geceleri yatarken
Baş ucuma oturup saçlarımı okşar
Bana ninniler söyler
Saatlerce uyumamı bekler
Ben uyuyunca üstümü örter
Yanağıma tatlı bir öpücük kondurup
Kapıyı sessizce çeker çıkardı
Bazen uyumazdım uyuyor gibi yapardım
Annem geliyor mu diye bakardım
Ve annemin içi rahat etmez sık sık beni yoklardı
O kadar çok seviyordu ki beni
Bana baktığı kadar kendine bakmazdı
Sabah ezanında kalkar namaz kılar
Daha sonrada kahvaltıyı hazırlar
Saçlarımı okşayarak kalk oğlum derdi
Yani benim annem bir melekti
Zaman geçti ve artık büyüyordum
Ama annemin gözünde ben hala küçük tüm
Moralim bozuk olsa beni teselli eder
Saatlerce başımdan ayrılmazdı
Ama yine çaktırmadan ağlardı
Hani derler ya ağlarsa anam ağlar
Gerisi yalan ağlar
Ben şimdi bugünlerde bunu daha iyi anlıyorum
Anamı ve bana verdiği şevkati şimdi çok arıyorum