Ah O Kusursuz Gövde

yanar mum
titrer gölgesi
odanın en ücra köşelerinde...




ki dizelerimin ucu
ritmik
ve yumuşak darbelerle
nokta nokta
vurgularda...




küçücük ısırıklar
/mor zambaklardan dizdiğim/
kasıkları üzerinden
masum bir yol
yüreğine götüren...




var mı incinen yerleri
sapkın dokunuşlarla
kalemin verdiği
tensel hazda...




küçük, kesik kesik
tadımlık çığlıklarıyla
bir dizenin bağı
diğerinde çözülür...




gövdelerin yakınlığında
-iki satır arasında-
şiirlenir gözler
odanın alaca karanlığında...




yüzündeki ifadeyi
anlamı aydınlatan
titrek bir çocuk
mum alevi...




- ah... o kusursuz gövde ipek kağıttan -




okuyanlar sanacak ki
o canlı
yaşamakta...




yirmi yıl geçti oysa
canlanması, onu tekrar yazmam
akşamın ilk ışıklarından ağarmasına
gizli, gün ışığı görmemiş
ak satırlarım arasından...




unutmayın ki
onun bu yazdığım
tutkulu dizelerimde
şiirin görünmez ipliklerine
bağlı yaşamı...




sessizliğin yitik yüzünde
düşlerimin boşluğunda
ufukta ufka
uzak bir nokta...



son satırımın yorgun ucundan
bir mürekkep denizinden
tan çıplaklığında
el yordamıyla
gün doğmakta....