Ah Ulan Kedi Götürdün Yine Kumruyu

Olay daha bir saat bile olmadı gerçekleşeli,
Oturmuş penceremden izliyordum olup bitenleri,
Bir kır kedisi pusmus bekliyordu sinsice avını,
Derken bir yavru kumru belirdi gökyüzünde,
Sanki biliyordu namussuz kır kedisi,
Kumrunun üzerine geleceğini.
Kedi eğice yumuldu bir yay gibi,
Açtı gözlerini avının üzerine,
Bekledi,evet bekledi sinsice
Kumrunun üzerine gelmesini.
Nihayetinde de öyle oldu zaten,
Karnı aç olan yavru kumru,
Bir iniş yaptı yeryüzüne doğru,
Ufak ekmek parçacıklarını toplamak için.
Nereden bilebilirdiki kendisini,
Aşağıda bir tehlikenin beklediğini,
Yem ararken kendisinin yem olacağını,
Söyleyin nereden bilebilirdi ki,
Bilemezdi,daha küçücüktü,
Uçmayı bile belki yeni öğrenmişti.
Nihayetinde pusuya yatmış sinsi kedi,
Atladı birden üzerine,
Bir çırpıda kaptı kumrunun boğazını,
Arkasından boş dururmuyum,
Koştum acaba yetişirmiyim diye.
Ama nafile namussuz kedi,
Daha ben dışarı çıkmadan,
Boğazına aldığı yavru kumruyu,
Kaçırmıştı tenha bir yere.
Aradım çok aradım fakat,
Fakat bulamadım namussuzu.
Derken bir rüzgar çıktı arkasından,
Havalarda yavru kumrunun,
İncecik pamuksu tüyleri uçuşuyordu,
Oturup ağladım görünce onları.
Ve dedim kendi kendime,
Sakın ava giderken,
Tedbirini bırakma hiç elden.