Aklım Yine Martı Kanadında

kırgınım gök yüzüne dadanan yıldız gibi
tek başıma sürterken yalnızlığı
sokak yosması gibiyim hayalimle baş başa


yontulmamış kader körpesiyim
körfeze vuran kabarcık misali bölük pörçük


şarkılar anlatıyorum kendime güftemi yutkunup
arşeler kırılıyor
yarım kalıyor akşamın namahrem tınıları


haykırıyorum tüm naraları biriktirip küfelik küfelerde
düşüyor sarhoşluğum aheste bir çukura
kayboluyorum


ölüyorum
beklemeden azrail çığlıklarını
kapanıyorum çukurlara


kasımpatılar bitiyor toprağımda susuz
kuruyor ufkumu çalan tüm bulutlar
çürüyorum


çürüyorum
nidalarımdan saklanıp
sessiz çığlıklar atıyorum ilahi bir ıssızlığa


adımı unutuyorum
demir çubuklarla kazıdığım mendireklere
kırılıyorum





kırgınım gök yüzüne dadanan yıldız gibi
tek başıma sürterken yalnızlığı
sokak yosması gibiyim hayalimle baş başa

vapurlar çalıyor aklımı
aklım yine boşlukta
aklım ziyan sebil martı kanadında...