Aklından Ölüm Geçer Korkarsın

Aklından ölüm geçer korkarsın
Haberini verirsin ölüm ilanının siyah beyaz
Puntoları geniş en genç resmini yollarsın
Önce sen okursun kara haberi arka sayfada

Alelacele düşer aklına sebebin
Türlü senaryolar yazarsın gidişine dair
Uykuda, yolda, ya da bir yüreğin ihanetinde
Ölümün ansızın gelişine şaşarsın

Aklından ölüm geçer korkarsın
soğuk teneşirde yatan bedenini ellerinle yıkarsın
Başında dua okur tanrıya yalvarırsın
Bir tutam zencefil koyarsın yüreğinin üstüne

Aklından ölüm geçer korkarsın
Başından bir karış yukarı
Ayakucundan bir karış aşağı
Kefen biçersin makassız

Aklından ölüm geçer korkarsın
Gül suyunu özenle
Çörek otunu sayısız
En sona saklarsın

Aklından ölüm geçer korkarsın
İki su beyaz sabunla yıkarsın saçlarını
Duru damlalar akar teninden
Ruhunun ellerinden tutarsın

Aklından ölüm geçer korkarsın
Sarar sarmalar bir kundak gibi
Yüzüne bir veda öpücüğü bırakırsın
En son sen görürsün kendini


Aklından ölüm geçer korkarsın
Herkesten önce gidersin camiye
Yalnız bırakmazsın kendini
Başucunda beklersin

Aklından ölüm geçer korkarsın
Tek tek bakarsın yüzlerine
Her bir dostunu son kez kucaklarsın
Vedalarını kısa tutarsın

Aklından ölüm geçer korkarsın
Yolcu yolunda gerek hadi der
Ağlayanların sırtlarını sıvazlarsın
En sona bırakırsın yüreğini

Aklından ölüm geçer korkarsın
Konvoya kılavuzluk eder
Yol gösterirsin yabancıya
Sonsuz mekânının adresini verirsin

Aklından ölüm geçer korkarsın
Son duaları dinler kulakların
Son vedalarını dinlersin sevdiklerinin
Ağlayan gözleri silersin dokunmadan

Aklından ölüm geçer korkarsın
Bir kürek toprak atıp üstüne
Sonrasını dostlarına bırakırsın
Boylu boyunca uzanırsın

Aklından ölüm geçer korkarsın
Gidin hadi gidin
Yoksa gelmek isterim sizlerle
Hatta arkanıza bile bakmayın dersin

Aklından ölüm geçer korkarsın
Toprağa sarılırsın çaresiz
Sevdiklerini sevdalarını ararsın
Bir kendini bulursun o karanlıkta

Kalkmaya çalışırsın
Başını üstüne örttükleri tahtalara çarparsın
Aklından geçeni silmek o korkudan sıyrılmak istersin
Sonra...
Sonra ne mi olur?
Gerçekten öldüğünü anlar ve...
Ve gerçekten korkarsın...



30 kasım 2009 13: 10

Dila Emral aydın
İzmir Karşıyaka