Aks

Yaklaşan fırtınadan habersiz
Yürüyor
Gözleri yangında alev
Suskunluğu dalgalı deniz
Dövüp duruyor kıyılarını / geçmişin
Bir zamanlar güvercin olan umudu
Artık uçmuyor...
Aralık akşamlarını eylüle dönüştüren
Bir kardan adamı dokunuşlarıyla eriten
Güz yangını gibiydi oysa
Umarsızca batan güneşe
Hoyratça esen rüzgara inat
Sönmek bilmeyen bir mum alevi...

Şimdi kendi yalnızlığında mağrur
Takvimsiz geceleri dört mevsim ayaz
Enkaz yeri yüreği...
Keşkesi fazla cümleler gibi
Cam buğusunda süzülür gibi hayatı
Hiç yaşamayacaktı oysa
Hiç bırakmasa
Yüreğini tutan bir çift eli...

Kendinde ararken kendini
Kabul etmesi zor geliyor belki
Ya da itiraf etmesi
Aynada gördüğün kişiyi tanıyamıyorsun
Bu anla(t)maya çalıştığın kişi sensin

Hayatın siyah perdesinde
Öyle kaybettin ki kendini
Sihirbazlar görse kıskanırdı seni