Analar Ağıt Yakarlar

Ağıtlarımızı bohçaladık,
Ağlamak yasak.
Gülmelerimizi içimize gömdük,
Gülmek de yasak.
Bir türkü tutturduk,
Huma kuşu yükseklerden seslenir.
Kimse dinlemedi bizi,
Yasaklı gecelerin tuzağına takıldık.


Ağıt bohçalarını paramparça yırttık.
Yollarda ağıtlarımızı döke döke geldik bugüne.
Sakın kimse ağıtlarımızı çalmasın,
Akşam beylerin sofrasına meze olacak.

Analar urba üzerine ağıt yakarlar.
Bazen şiir,bazen türkü olurlar.
Yüreklere girer evlat olurlar.
Analar göz pınarlarını kurutup,
Yüreğimdeki kanala akar giderler.
1981