Anlamaktır Yaşamak

Kırılır diye vazgeçtiğimiz hecelerin eksikliği yüzünden susuyorsak
Çözülmüyorsa matematiğin gizi, tek bilinmeyenli bir yalnızlıkta
Ve şiir çoktan terk etmişse şehri, yağmurlu bir gece vakti
Yaşamanın çokta anlamı yoktur, bir leş misali...

Annesin gözyaşlarını gizlice izliyorsa halen bir çocuk
Açlıktan ölüyorsa bir insan bolluk sülalesinde
Ve bir çöp konteynırından geliyorsa bebek sesi
Yaşamanın çokta anlamı yoktur, bir leş misali...

İki kelime, birkaç lakırdı eksik yaşıyorsak
En son okunan kitaba artık Ali bile bakmıyorsa
Ve kütüphaneler sinek avlıyorsa uzunca bir sessizlikte
Yaşamanın çokta anlamı yoktur, bir leş misali...

Bugünün dün olacağını düşünmekten acizse beyinler
Geçmişini bilmiyorsa yeni nesiller
Ve tarih pas tutmuşsa derinden
Yaşamanın çokta anlamı yoktur, bir leş misali...

Tercihlerinin tercihsizliğinde kayboluyorsa aciz
Gündem, siyaset, gelecek, gelmeyecek ne varsa
Ve ne yoksa şu beyinlerde eksik
Yaşamanın çokta anlamı yoktur, bir leş misali...

Hürriyeti literatürüne bir varsayım olarak kazımışsa insan
Susuyorsa dokunmaz diye yanından geçip giden
Ve bakıyorsa bir kör gibi olana bitene
Yaşamamın çokta anlamı yoktur, bir leş misali

Varlığının farkında değilsen
Sevmiyor, gezmiyor, okumuyor, konuşmuyor, susmuyorsan...
Ve aldanmıyorsan doğan güneşin güzelliğine
Yaşamanın çokta anlamı yoktur, bir leş misali...