Anne Şiirlerim 1

'Eli ayağı öpülesice annelerimize..!'



Ezan-ı Muhammedi gel diyordu son salasında.
Ayaklarını da öpsem anne cennet kalmış altında.


Gamzende yağmur yağıyor anne dudakların çatlamış turab.
Arş kesilirdi kurbana anne aşktan öte yol olsaydı gayb.


Gözlerinde gam anne gözlerinde nem.
Cümlesi yıkıldı üzerime kayıptır öznem.


Kan revan düşlerde bir cemale vurgun ki bu sine.
Üzülme, senden çok değildi hiç kimse benimle anne.


Yer yarılır bu denizler bu çöller sükûta erer anne
Melekler imreniyor sen varırken huşu ile secdene


Rahman nefesinden üfleyince Havva'ydı ilk adın.
Rahme cenin düşünce İsa adına Meryem oldu o kadın.


Üşürüm koparken arafda bu kıyamet gelsene
Ellerini koy göğsüme nefesim olsun ellerinde anne.


Öpmüşsün sabi alnımdan sararken yüreğinden kundağa.
Hasret bulaşmış bak anne o bir damlacık dudağa.


Yokluğun Mekke anne karanlık içime düşünce
Melekleri mi kırdım anne ay dökülür sen gidince


12.01.2014 / Şair-i Gülhan...216