Annemden Mektup Değil Emanet Getirdim Sana

Gözlerim seçemezdi hiç bir şeyi,
bildiğim bir koku var Cennet gibi,
Ondan başkası incitirdi beni,
Görmeyince ağlardım incitmek için gözlerimi.

Korkardım her şeyden
Meleğim bırakınca ellerinden
Kıyamet kopmuşcasına yüreğimden
Ağlardım geri gelip tutsun diye ellerimden.

Sevdiğime gülüşler beslerdim,
Gözlerinde gülüş; mutluluk benim,
Çırpınıp durur minik yüreğim,
Hep bebek kalıp büyümemek istedim.

Yıllar geçip gitti avuçlarımdan
Ben düştüm meleğimin kucağından
Bir gün uçup gideceğim babaocağımdan
Öyle bir kucak aç ki hasret geçmesin kollarından.

Yalanlara uğramadı; uğramaz senden sonra
Bu son intihar yeniden doğmak uğruna
Gözlerimi kapatıp düştüm yollarına
Öyle bir al ki ağlamasın gelecek yarınlarına.

Gözünden sakınır, bağırır, çağırırdı,
Çocuktu yüreğim yüzüm de asılırdı,
Kıyamaz da ardından hemen sarılırdı,
Öyle bir sar ki dünler yetim kalmasın.

Ucu yanık mektup getirmek isterdim sana
İçinde yılların özlemi iyi bak her satırına
Belki yetinmezsin kendinden kalanlarına
Bir mektup değil bir emanet getirdim sana.