Aradığım Bir Yudum Mutluluktu

Parktayım,
Bir bankta oturuyorum.
Hava oldukça sıcak,
Esen rüzgar sıcaklığı dağıtıyor,
Biraz olsada ortamı serinletiyor.
Rüzgar estikçe,
Ağaçların ince dalları sallanıyor,
Yaprakları rüzgar etkisiyle hışırdıyor,
Kuşlar ötüşerek,
Daldan dala uçarak konuyor.

Elimde bir bardak sıcak çay,
Arada bir yudumluyorum.
Gün boyu evde kalmaktan sıkılmıştım,
Niyetim biraz hava almak,
İçimdeki düşüncelerden uzaklaşıp,
Mutluluk kucaklamaktı.
Ama ne gezer,
Mutluluk veren bir görüntü yoktu.
Yine kendi düşüncelerimle,
Baş başaydım.

Oturan kişileri teker teker inceledim,
Banklarda yalnı oturanlar olduğu gibi,
Grup halde oturanlarda vardı.
Her simada bir soğukluk göze çarpıyordu.
Suratlar asık,yüzler solgun, kalpler suskun,
İçinde fırtınalar kopan,
Ruhsuz insanlardı.
Yalnız oturanlarda olduğu gibi,
Grup halde oturanlarda da,
Bu göze çarpmaktaydı.

Herkes kendi içine dönük,
Gülüşler sahte, maskeli,
Konuşmalar, aldatmaca,
Aradığım bir yudum mutluluktu,
Nerde kaldı aradığım mutluluk?
Grup halde oturmuşlar ,
Fakat ortak oldukları bir taraf
Göze çarpmıyordu.
Kendi içime dönüş yaptım,
Kendi içimde daha mutluydum.

Kendi içimde ölümsüz âşkım,
Paha biçilmez hayallerim vardı.
Boşuna seçmiştim,
Dışarda mutluluk aramayı.
Mutluluğu kendi içinde aramalıymış.
Benim içimde ölümsüz bir âşkım,
Çok sevildiğimi düşündüğüm,
Sevgilim vardı.
Az kalsın bendeki mutluluğuda,
Kaybetmek üzereydim.

Kağıt ve kalem çıkardım çantamdan ,
Duygulandığım şiiri yazarak,
Kağıdı katlayarak,
Çantama yerleştirdikten sonra,
Yerimden kalkarak,
Otobüs durağına doğru yürüdüm,
Arabaya binerek oradan uzalaştım,
Eve doğru yol aldım.
Gördüğüm manzarayla,
Bayağı etkilenmiştim.

Meğer mutluluk insanın içindeymiş ,
Mutluluğu kendi içinde aramalıymış