Ar/af

/ çocuklarınızın gözlerini kapatın lütfen
bir ay(kı)rılık var bu şiirde.
ve kaldırın ellerinizi
direnişim dönüyor gittiği yerden /

kuşkusuz şubatla birlikte çözüldü ellerim
yüzüm Araf'ın bertaraf olmuş sükûnetinden kitapsız bir satır sesinde yıkandı
olmazım yalnızlığım
bütün bakışlarını beynime kazıdım
kavgada bile söylenmez kahrım !
ama ben susamadım

anarşist ruhum kundaklandı düşlerimin vakitsiz haziranlarında,
avaz avaz bir özlem döküldü hastalıklı satırlarıma
sarı benizli bir hülyadan düştü sadakatim
kahrettim
mutluluk denen o yabancı rüyaya

sana helalimden gelmenin t/adıydı aşk !
ağzında acılandım
cilası bozulmuş şiirlerim düğümlendi soluğunda
kendime başkaldırdım
ve sana şairliğimden bir armağan bıraktım...

mısra mısra ağrılı susuşlarım senindir
al koynuna sevgili yangınlarını
bu ayrılık tepeden tırnağa bizimdir !

bundan böyle bir sükûn sesinde
nefesinle geçeceğim sularımı
ateşler içinde uyanacağım şafakların göbeğine
kan kusan bir gölgem olacak ardımda duvarlara dayanmış
adımlarımdan önce ben gideceğim
ömrümün gel-gitlerine

bundan böyle
ezberime düşen gözlerin gibi
misilsiz bir acıda yakacağım aşk'ı !

(s)
16 şubat