Aramis'in Büyük Yalnızlığı
henüz ıslaktı kaldırımlar 
karanlık bir sokak lambasının altında 
terk ediyordu şeytan ritüelini 
gölgeler valsine devam ediyordu 
kasabanın girişindeki barda 
yalnız adamlar ve kalabalık kadınlar 
vakit geçtikçe bir bir kayboldular 
önce şu kırmızı elbiseli büyülü kadın 
bir müddet dansına devam ediyor 
yüzünde sonsuz bir gökyüzü 
bulutlu gözlerinde birden yağmur başlıyor 
tam ortasında barın 
sessizliğe bürünmüş acılı bir adam 
yeni ayrılmış çocuklarından 
karısını kumarda kaybetmiş 
ruleti döndürüyor en başından 
kırmızıya oynadın mı bu iş tamam 
boş bir bardağın aslında dolu olması gerektiğini savunan 
o müthiş felsefeci ve barmen Aramis 
hayatında hiç içki içmemiş 
ve bardaki yalnız adam en iyi arkadaşı Aramis'in 
o büyük yalnızlığını anlatıyor durmadan 
biraz aldatılmış hayli kırgın 
ağır yaralı ama yaşıyor arkasında fotoğraflarının 
dans etmekle sevişmek arasında gidip gelen şu ilginç çift 
bir gece önce ayrılmışlar bir daha barışmamak üzere 
sonra kendilerini içkiye vermişler 
barışmadan konuşmaya çalışıyorlar 
nefesleri tükendiğinde geriye yapacak tek şey kalıyor 
susmak için öpüşmek... 
nefret dolu gözlerle birbirlerine bakarak 
kavga eder gibi sevişiyorlar 
gürültülü ortamlardan pek hoşlanmasa da 
dört kişilik bir masada kendiliğindenliğe alışmış bir kadın 
yeni iş ortaklarıyla birlikte kocasının yanında oturuyor 
ve memnun olmasa da dinliyor konuşulanları 
arada bir gülümsüyor orada olduğunu hissettirmek için 
bir an Aramis ile göz göze geliyor 
bardağın dolu tarafını görebilmek için daha hızlı içmeye başlıyor 
kadehler ateş düşünceler barut 
bir yağmurun tam ortasında durmuşum diyor kadın 
üzerimizde kapkara bir bulut... 
önce kırmızı elbiseli büyülü kadın çıkıyor bardan 
yüzünde sonsuz bir gökyüzü 
sonra sessizliğe bürünmüş o acılı adam 
ruleti döndürüyor en başından 
ve kırmızıya oynuyor 
büyülü kadınla birlikte yeni bir valse başlıyor 
Aramis bardağın dolu tarafına bakmaya devam ediyor hala 
karanlık bir sokak lambasının altında 
masadaki kadınla son kez göz göze geliyor 
ve başlıyor yağmurun gökyüzündeki dansı 
kavuşmak mümkün olmasa da, sonsuza dek sürecek bu şarkı



Uzuun bir öykü gibi adeta. Güzeldi tebrikler Şaire...👍
insan, içindeki çoğul yalnızlığı dışarıdaki tekil kalabalılarla giderebilir mi? film izledim sanki... paylaşımınız için teşekkürler
imgelerinle sen yine harikasın..dua ile..😙
yalnız adamlar, kalabalık kadınlarla dolu bir hayat ve hiç bitmeyen bir şarkı
Tebrikler Mehmet Gökhan