Artık Hatalarımı Da Seviyorum......

KINAMIYORUM ARTIK!
Hata bile bile oluyormuş-
Hatta seve seve.
Doğruyla yanlış karışıyormuş-
Göz göre göre.
Mantığını en yüksekteki rafa kaldırıp-
Kalbini alıyormuş insan eline.
Ve güzelleşiyormuş hata,
Birdenbire...
Sonu görmek yetmiyormuş.
Ölüm bilinse de yaşamak tatlı-
Yaşıyoruz ölümüne.
Ama nasıl anlatmalı?
Ve önce kime?
Kendime anlatamadıklarımı-
Tutamadığım aklımı,
Sığdırmak bu dar yüreğe-
Sunabilmek diğer yüreğe.
Her şeyi yerlere atıp-
Omuzlarına kınayan bakışlar,
Ömrüne yazıklar katıp-
Kolay mı sanki?
Dokunmak... bekleyen ellerine.