Aşk Adamı

Selamım yarım kaldı söz meclisine girerken

Mazur görün beni Ey Şair Efendiler!

İki çift kelamım var yaradan yana

Söylerim Söylerim de bilmez derdimi

Sıra yazmaya geldi ahvalimi ki

İki satır iki ezcümle Aleykümesselam...

İşte

Rahmini yırtarken zaman bu gecede

Ellerine kanı bulaştı dünyanın

Mecali kalmamışken dizlerinin 

Yaslandı güneşe

Dizelerim titredi sonra tüm coğrafyasında kainatın

Böyle böyle dönerken gün dönümü 

Bir yıl daha eskidi Nemrut Dağı

Bir yıl daha azaldı ömrümüzden

Velhasıl ruhum hala yirmibeş

İster topla gel ister tüfekle

Ne edecekmiş bana felek?

Yüreğimde filizlenen sen olman lazım

Hala yeşilleniyorum baksana 

Kışın ortasında dallarım çiçek çiçek

Alfabemdeki  Elif de sen olsan gerek

Yoksa viran olurdu bu bağlar

Yıkılırdı koskoca dağlar

Garib Ufuk halime ağlar

Yaşlanırken tüm dünya neye yarar ettiğin bu vahlar...

Ben dost meclisine yazarken ahvalimi

Sen bi köşede sinmiş üzülüyorsun 

Aynada yüzüne çizilmiş çizgilerine

Boşver dert etme sevgili

Bende cihana sığmaz aşk varken

 Suda buruşmuş parmaklardan daha kırışıkta olsa yüzündeki dudaklar

İlk günkü aşkla öperim ben seni...