Aşk Cephanesi

aynısı sende de olan hatıraların,
yalnızca aynısı sende,
ağrısı bende... unutmuyorum.

umut diyorum, gelirsin belki diye ama
aslında kendim bile buna inanmıyorum.
ağrıma gidiyor, aynı şeyleri yapamamak seninle
ağır geliyor bu yük, yokluğunun yani
diyorum ama işte, nafile...

biliyorum ki "farklıyız" dediğinde de haklıydın,
kalbinden daha çok bacaklarını kullanan bir kadınla
aynı yolu yürümek, ağrı olur.
o kadını severken kendini ihmal etmiş o adamla
aynı kulvarda koşturmak da o kadın için
aptallık..

senin "sil baştan" yaşayalım dediğin hayatı,
her gün s*k baştan yaşarken
göğsüme neşteri vurarak, kalbimi
sök bu aşktan diyorum kendime ama,
olmuyor..
aynısı sana da oluyor mu bilmiyorum ama,
bana ölmüyor.


artık "aşk" dediklerinde
kendimi yeryüzünde bir kan grubunun
kalan en son taşıyıcısıymış gibi yalnız hissediyorum.
sen gittin,
ne kanacak kimse kaldı artık,
ne de kanadığımda damarlarıma kan taşıyacak kimse..


biliyorum ki "bitmesi" gerekiyor dediğinde
zaten başlayacak bir şey de kalmamıştı geriye.
sen sen ol,
göğsü nefes alırken değil de yüzüne bakarken genişleyen
bir adamın sesinden öpmeye falanda artık yeltenme,
sonra çekip gidersin, o adama ağır olur
unutamaz seni,
bu ona bir ömür boyu ağrı olur..


bana olanlar mühim değil, bilmeni istiyorum.
sen aşk cephanemin envanterinde
patlayacaklar listesinin başında yer alan
bir mühimmattın
ve beni hiç beklemediğim bir anda vurdun,
tam hayatımın ortasına tesiri ölçülmez yalnızlık patlattın.

olsun,
dağıldım,
eline sağlık.