Aşk Kitabı

ilk bahardan sürülmüş
karanfil kokusu bulaşır
gönlünün çimenlerinde
ve sarp yamaçlarından
sevinç yağmurları boşalır
bir zamanlar
gamlarını şarap gibi içtiğin kadının
kan çiçeklerine

ve annesinden sonra
yüreğine sokulduğu
aynı kadın
kazancı sıfır olan kalbine
bir servet kazandırmıştı
ve aşk doğurarak ellerine
yüreğini onurlandırmıştı

kalbine d/okunan aynı kadın
yeni palazlanan adımlarıyla
o ilk limana uğramıştı
çünkü o ilk sevdiği erkeği
bir ömürlük sanmıştı

yoğun olmasa da ilk zaman sevdası
zaman geçtikçe pişecekti aşk ateşinde
piştikçe demlenecekti
ve
babasından sonra,tanıdığı o ilk aşkıyla evlenecekti

ve aynı kadın
belki ağlıyor hep gün batımında
kalbini çizdiğin o çınarın altında
ve sen muhtalemen her şeyden habersiz
ilerlerken yoluna sessiz sessiz
o kadın geçmişin tozlarıyla hala avunmakta

ve aynı adam
ilk ateş kadar
yanıyor musun hala
oysa,
s/onsuzluk ateşi
yıllardır yüreğini ezdiğin yıkıntıların
üzerine oturmuş
kızılca kıyametler kopmuş
yaşamış tüm kahırları unutmak derdinde

elinde yakılmamış kınası
boynunda sevda muskası
kalbini ilk ç/aldığın kadına
aynı yerde
aynı saatte
bekle diyordun
verdiğin vaatte
ve kadın çaresiz zamanı durdurdu
şimdi tık nefes
hep aynı heves
bekliyor yıllar geçse de üzerinden
verdiğin son sözün
oysa,
ona sevdalı bir düşünür
sormakta kendisine
ateşi sönmüş bir aşktan sonra
faydası olur mu,hiç közün

sonbahar akıyor
s/oluk s/oluk İstanbul'a
ve annesinden sonra
sokulduğu kadının izini arıyor
gövdesini kurt kemirmiş
dallarına baykuş tünemiş
çınar ağaçlarında
ve pişmanlıklar dökülüyor paçalarından
k/ağıt k/ağıt dolu eski mektuplarla
eşeliyor mazinin yapraklarını
çünkü insanın yaşamı boyunca
hep ilkler kalır ağız tadında

lakin hiç bir kadın teselli bandı değildir
erkeklerin yaralarını saran
terk edildiğinde,terk ettiğine sığınan
yani ikinci şans tanımaz hiç bir onurlu kadın

çünkü
gerçekten seven gitmez
ve giden geri dönmez
ve aynı kadın
son baskıya verdi
bu aşk kitabını
ve çoktan unuttu senin gibi bir vefasızın adını....