Aslında Ben Aşk'ım

Ben bu şehrin yoksul ve aşk dolu kızıyım
Sevmektir bütün işim
Umut renginde hayallerim
Gök kapısında ellerim
Titresem de şafaklarda
Kanasa da yüreğim
Yine de bir ışık yanar içimde
Ben bu şehrin yoksul ve aşk dolu kızıyım
Bir mavzerin namlusunda çevrili dört yanım
Yığılırım bazen efkâr kadehlerimde
Bir kalem bir defter anlaşırız gözbebeklerimde
Hani şiir yazmayı da pek bilmem ama
Bazen bir şarkılara konu olurum
Umut olur hasret olur sevda olur
Rüzgâr olur bulut olurum,
Eserim yağarım gürlerim
Şimdi diyeceksiniz güneş olmaz mısın?
Elbette güneş olmuşluğumda vardır
Güneşin içinde şahsıma münhasır bir yer tahsis edilmiş bana
Çok zaman ordayım,
Merak ederseniz ziyaretime gelebilirsiniz.
Yeryüzüne sığmak için çaba göstermişliğim yok
Ben hep gökyüzüne aşığım.
Direnmişliğimle
Diretmişliğimle
İsyan etmişliğimle
Hayatımın son dansını gökyüzünde yapacağım
Fakat gemi karaya vurduğunda ben mutlu ineceğim
Dedim ya be bu şehrin yoksul ve aşk dolu kızıyım
Sevmesini bilmeyenlere aşkı öğretecek kadar
Bir yüreğe bir ömrü ithaf edecek kadar aşk doluyum
Dolunay mısralarımda çözülürken bulutlar
Yıldızlar yakar bazen ellerimi
Dünya beni hiç cezp etmiyor arkadaşım
Cezbeden ne varsa aşka dair
Aşka adanmış ömrümle
Bu hayat köprüsünde tüm tümseklerden geçeceğim
Her şey ayağıma gelecek biliyorum
Hissediyorum
Zamanını bekliyorum
Sabır çiçekleri açarken
Ezanlar okunurken
Bir duaya sarılıp bir sevdayla çarpan kalbim varken
Ne duygularımdan ne sevdamdan vazgeçebilirim,
Ben bu şehrin yoksul ve aşk dolu kızıyım
Ve ben aşka sevgiye aşığım
Aşığım diyorum ya, aslında ben AŞK'ım.