Asr-ı Saadetteki Ayıbımız

Bir pencere ki dünyanın dar odası;
Tanıştırıyor ömre unuttuğu ayıpları
Dik başlı nefsi temizlenirken izniyle hayatları
_________

Kişinin kıymeti dilinin altında gizlidir;
Kaleminin ucunda bakıp da göremedikleri
Gençlikte ne söyleyeyim diye düşünmeleri
Niçin söyledim diye de sonunda pişmanlıkları


Ah yok mu şu nefsi emare makam
Bazen iç burkan bazen de ümit veren
Cüz i iken külli hakikatler barındıran
Binlerce hasrete ve hayrete çakılı kalan
Kimi zaman mertebesinde cür'etkâr
Kimi zamansa gayretsiz beklemeyi tercih eden
Hakikat ateşiyle yüzleşmelerle derecelendiren


Onu aramak demek aynı gök kubbenin altında;
Hem tefekkür hem tebessümle tamamlanmak
Kendini bilmukabele sorguya çekmek


Cenab-ı Hak kapısında gafil kimseleriz
'Bu samimiyetler mazhariyetler lütfeden ilhamlar...'
Bunun farkında değildir sebep olabilecekler
Düşüncelere sevk edip haramlarla kirletmeler
Günahkar çıkarız bu emarelerde maazallah...


Tövbe, istiğfar sofrası bu dostlar;
Görüp de ayıplanmayı ihmal ettiğimiz
Harama nazar ettiği zaman seruma koşar gibiyiz
Kıymetini bilmediğimiz nice yaka paça olup hesaplaşmalar
Bozmamak, yıkmamak, parçalanmamak adına
Günah ile kirletilmiş olsak da
Allah'ın rahmetinin ümidi içinde yaşarız


Seçkin, saf, temiz halimiz...
Nefs-i levvamede mi yoksa nefs-i emarede mi
Şerrin hayra emin olmayınca korku ve endişe
İnsan kendini ne kadar biliyor ki yargılayabilsin
Öylesine saklarken üzgün geçmişi
Gücenik bir boşluk her zerremiz
Güvenceye kavuşmayı ister
------

Kendi ruhumuzda
Dudak uçlarımızda...
Dilediğimiz gibi hükmeder dizginleriz
Gem ile itaat altına alınıp boyun eğeriz
Farkına varıp onu tahkir bile edip küçülürüz


Doyuma ulaşmış ayıbımız
Günahlardan arınmış niyazda varlığımız
Çok şükür nefsimiz terbiyeden geçiyor
Bu imtihan dünyasında inşallah son durağımız
Seçkin kulların arasına karışmış rıza makamımız....