Ateşin Dili
Tandırın ortasında köz,
Duvarında kızaran ekmek.
Kınalı bir el uzanır,
Baştan aşağı emek.
Sakınır göğsündeki yumakları,
Titrer üzerine,
Gerine gerine.
Şimşir tarak olur parmakları,
Zülfü alnına döküldüğünde.
Öpülesi yanağına,
Boncuk boncuk ter dizilir.
Kokusu siner,
Taze ekmeğin kokusuna.
Değip de ölmeye razıyım;
Pervane olurum
Alev bakışlarına.
Aç mısın diye sorsa,
Söylerim.
İstemem bir lokma ekmek.
Benim derdim,
Ateşin dilini öğrenmek...
İşte orası bir sır. Aslında ateşten kınalı elin ruhunu soracaksınız. Asıl hüner orada. Keyif alarak okudum. Kutluyorum.
Şiirin dilini öğrenen şair... ....... Ateşin dilini de öğrenirsin... ............... Nefis.... Ses uyumu ve konu bütünlüğü... Mesaj...hepsi harika.... Bütünüyle ateş gibi şiir... Sağolunuz üstadım...sevgimle...
ateşin dili bayağı yakmış valla hocam, tebrikler👍👍👍👍
usta işi bir şiir
eldin yoğurdun tadıra verdin ekmegi
ama finalde fudun yürekleri👍
mekemmel bir şiir
fevkaladeninde fevkinde bir finaldi
hakikaten çok beğendim
tebrikler sayın abim aldım bu şirinizi saygılar 👍
ateş dilini öğrenmek!
büyük söz ustam sadece bu yeter avuçlarımı doldurmaya...
ekmek kıvamında ve usta demincde bir salınım...
eyvallah ustam 👍👍👍👍👍