Avucumda Sıralı Nasır

avucumda ürperiyor yorgun bakışları
her boğumun diyor yuvarlanan sesi
tatlı bir ateş düşürüyor çekingen nefesi

her boğumun deniz
derinleştikçe yüzeye çıkıyor gözü


konuşuyor / gemiler dalgalarla boğuşuyor eteklerimde
konuştukça / suskunluğumla lekeleniyor utangaç dilim



akıyor ay ışığı yüzümden köklerime
ötelerde insan eli değince geceye
kentli uzantım kapatıyor perdeleri üzerime
uslanmaz bir çocuk yalnızlığımı çekiyor kendine

adın
adın diyor
ilhan üçüncü şahsı yazıyor
boğumlarımdan harekete geçen tren şaşkın
yüzyılda bir açan çiçek
salınıyor sıralı nasırlarımda
raydan çıkınca

bir benzerin
bir benzerin diyor
tütünümün dumanı sarılınca üst dudağına
ters orantım beliriyor



konuşuyor / cam kenarında oturan küçük kız benimle yarışıyor
konuştukça / suskunluğumla sürgüne gönderilenlerin bacaları yamacımda tütmüyor



ötekilerin masallarına göre
toprak ana memelerinin zirvelerinde
bir başka ülke saklıyor
vahşileştikçe bulutlar tepemde
rüzgârı göbeğimden emiyor
uzaktan bakınca sana vurgunluğum
sayılı saç tellerimde ırmaklar
çağlayarak kollarına ayrılıyor