Aylardan Eylül Günün Dokuzu

Sus

Dinle

Bak geliyor

Ayak seslerini duyuyor musun

Güz başı Eylülün ayak sesleri bunlar

Kapı aralığından uzatmış başını yaramaz çocuk

Uzaklardan gelen gök gürültüleri

           ağlayan göğün katmanları homurdanıyor

Yere düşen gözyaşlarıdır

           toprağı türüm türüm kokutan

Perde pere inen mavilikler

                                                  karaya

                                                  griye dönüyor

Bazı kızarıp bozararak hiddetli bir hayli nedense

Dinle yağmur damlalarını

                  ne diyor

                                 tıpır tıpır

                                                 ayvası bol bir sonbahar

                                                 zeytini kaliteli bir Marmara

                                                                                     Ege mi muştuluyor

Yoksa

          kara kışın habercisi mi

         o iri dolu taneli beyaz çocuk bilyeleri

Ayrılığın resmi mi o tablo

Kesişen

             yaşam sokaklarının kaybolduğu caddelerde

Yüzünün esmeri sesine sinmiş

Annenin ninnisi uyutamıyor

                   sütü çekilmiş

                                           karnı aç belli bebeğin

Belediyenin verdiği süt kalmışsa ondan biraz verecek çaresiz

Uyusun sabi

                       boğulacak hıçkırıklarında

Bir gelinin ağıdı yankılanıyor

                      yanık hasret türkülerinde

“Yarim İstanbul’ u mesken mi tuttun”

Arkasından umarsızca

“Kara tren gecikir

                                 belki de gelmez”

Bıldır gitti baharın bitişinde

                  sigortasız amele

                                varsıla saraylar yapan

Dönmedi aylar oldu

Döndü kırlangıçlar

                                    saçaklara

Yaren leylek bile

Manyas’taki balıkçının kayığına

Hepsi çoğaldı ikişer üçer

                             götürdü yanlarında öteki diyarlarına

Bizimki okula başlayacak

Okuyup büyük adam olacak

Yazacak tahtaya

Atatürk yurdu düşmandan kurtardı

Yaşa Atam yaşa

“Açtığın yolda

Kurduğun ülküde

Hiç durmadan yürüyeceğime

And içerim”

İşte

      bu gün

      o gün

9 Eylül İzmir’ in Kurtuluş Günü

Yalnız İzmir’ in mi

Tüm Türkiye'min

Döktük dış düşmanı denize

Sırada iç düşmanlar

        Hainler

        Nankörler

        Atatürk

        Laiklik ve 

        Cumhuriyet düşmanları

Soyunu sopunu unutmuş 

        Arap hayranları

Bilmezler mi Araplaşmış tüm Türk devletleri yıkılmıştır

Başımıza pkk’ yı

                   fetöyü bela edenlerin uşakları

Uzak bahçelerden gelen köpek sesleri bölüyor

Fısıldaşan yıldızların uyumlu danslarını

Düşen bir gök taşı

Kayan yıldız neyin habercisi

Eğer ki

           “aydınlık günler yakın

            doğacaktır sana vaat ettiği günler hakkın” ise

                                  biz onu biliyoruz zaten

Dememişler miydi

           “Güneşe akın var güneşe akın

             Güneşin zaptı yakın”

Biz biliyoruz ki

Gün doğmadan neler doğar

Umut kesilmez doğacak günden

            Zaten onu bekliyoruz ki biz umutla

                                                                  özlemle

Severim Eylül'ü

Sarı saçlarını

Atamınki gibi mavi boncuk gözlerini

Eylül sevgi ayıdır

Aşıkların ölesiye seviştiği

İki damla yaşı ırmak eden ayrılıkların

Kurtuluş ayıdır Eylül

      Düşmandan

      Dertten tasadan

      Ölümcül hastalıktan

Eylül yağmurla toprağın kavuştuğu

Asma ile üzümün barıştığı

Kekremsi

                 allı morlu

                 beyaz şarabıyla

Sıva toprağı renginde

                mor

                siyah pekmezi 

                      dertlerin devası

Başımın sevdalısı Eylül

Gazeline bastığımda 

                                      çınarın

                                      içimi gıcıklayan ürpertisi

Bir başka eser yel Eylül'de

Kuzeydoğudan başlar

Savurur saçlarımı

Alnıma vurur yalazı

           ürperten serinliği

           tüylerim diken diken olur

Kuzeybatıdan üfürür

                           sarsar dallarını

Ayırır dalından

                            döker yaprağını meşenin

                            sararmış çimenlerin üstüne

                            rengi solmuş çiçeklerin arasına

                            savurur kozalaklarını tepelerden aşağıya

Başkadır

               yanan alnımı yalayan meltemi Eylül'ün

Poyrazı üşütür Eylülün

Vira bismillah der balıkçı takaları

Parlar hamsilerin pulları suyun yüzünde

Suyu ılık olsa da sudan çıkınca üşür her yanın

Hacı leylekler gitmiş olmalılar

Takırdamıyorlar kırık minarenin aleminde

                                 elektrik direklerinin tepesinde

Saçağımızdaki kırlangıçlar

                                 sökün etti edecek

                                 dayanamam onların ayrılığına

Katar olmuş tren kompartımanları istemem

İçim cız eder

Bilirim ki onlar koyulmuşlardır yola

Zordur her şey

                           ayrılık Eylülde

Grev ayıdır

Çalıştırdığı işçinin hakkını vermeyen işverene

          devlete karşı hak arama ayıdır

          dostça

                     en demokratik

                                                hukuka uygun

En güzel şiirler Eylül'de yazılanlardır

           dokunaklı

                              hüzün dolu

Özlem kokar buram buram 

                             mektupların zarfı

Eylül'de

Önlüğüne ilişmiş tek düğmede savrulur yakası

              koşarken Mevlüt’ün

Sırtındaki yeni çantasında 

              su dolu matarası 

              sulu boyası

                                   kuru boyası

                                                        pasteliyle

Resim defterinin beyazlığı vardır yüreciğinde

Al al yanakları ile

Koşar okul yolunda

Barındırsa da içinde çelişkileri

Ayırır

          aydınlıkla karanlığı

Eşitler

         gece ile gündüzü Eylül

Hissettirir

                   teninde sonbaharı

Ben Eylül'ü çok severim

Eylül ayların en güzelidir

Eylül'de aşık olunur Eylül'e!