Aynasız Odalar
Ruhumun çölleşen toprağında
Yarınsız sürgünlerin şarkısı kırık yol
Çığlıkların dirilişinde aynasız odalar
Uçurum nefesiyle kavrulurken
Düşmesin kimse
Bu dipsiz hiçliğe
Ey, dalgaların suskun isyanı
Gecenin sağır yalnızlığında umutlar
Parlayan bir gül gibi açarken
Tuzlu dudaklarıma kazınan kelimeler
Sessizliğin dövmesi
-avuçlarımda kül olan yıldız tozları-
Uyanmalı rüzgarın kırbacıyla gölgeler
En sancılı doğumların çelik feryadları
Özlemlerin yankısında buğulu adım
Kanlı bir iz gibi
Ruhumu parçalar
Ey,suları yutan akşamlar
Ateşin dirilişinden düşler getir bana
Zamanın yırtılan teninde çocukluğum
Kırık sayfalarda kaybolmuş efsane
Ufkun bağrı
Tundraların boyunda
Yeniden doğuma gebe
sessizliğin son müjdesi
Çiçek selamları getir bana
Büyük dalgınlıkların unutulmuş
kayıplarından
Doğumları çağıran başka bir şiir dağa. O halde çiçeklerin açması yakındır. Sevgiler, selamlar Tülay.
En güzel en iyi ayna gönül aynasıdır, bu aynada sevgi ve dostluk vardır...