Ayrılığın İlk Sabahı

Karşımıza ilk çıkan,
ölüm olmalıydı başta.
Bu zamansız gidişin,
eğer ecelse başka...
Bir işaretmiş demek,
o tavırların ve o şaka.
Gerçekleşen rüyan mı
ayrılığın ilk sabahı ?

Şimdi o cismin,
demirbaş oldu uzaklara.
Çaban çok mu
düşmemek için tuzaklara ?
Güneşin de burada kaldı,
önün-ardın kapkara...
Beklenenden fena mı
ayrılığın ilk sabahı ?

Şeytanın kılığına bürünmüştün,
üstün-başın yalanla işli.
O zaman anladım, yeryüzünde
hep zalimler dişli.
Senin o gidişin haysiyetsiz,
benim bu duruşum şerefli...
Tebrikleri aldın mı
ayrılığın ilk sabahı ?

Sendeki nasıl vicdan,
nasıl bir cesaret ?
Bence sen şimdi de
hayatına veda et.
Gün, sessizce bitti
şimdi bozulur sükunet.
Sela'nı okutursun
ayrılığın ilk sabahı...