Ayrılık 2

Aforoz ediliyor bir yıldız daha gökyüzünde
Ay ışığı sürüyorum kirpiklerime, hasretin demindeyim
Acımasız med-cezirler vuruyor satırlarıma
Yetim bırakılmış bir yangın içimde
Cümlelerle prangalanamıyor içimdeki öksüz kasırgalar
Çünkü aşk diye bir damla kıyamet içtim ben
Bilmiyorum kaç mevsim kırıldı aynamda



Çığ gibi düşüyor sensizlik yine üzerime
Ayrılığa boyanıyor içimdeki gökkuşağı
Sana diyemedim içimde vurulan kuşları
Haykırsam düğümlenir deniz
Yangınlarda nabızlarımda sakladığım ismini
Şimdi anladım ki senmişsin mevsimleri farklı kılan
Her mevsimde bir güz sessizliği bulaşıyor
Dirhem dirhem üzerime
Hala yokluğunla sabrı seviştirmeyi öğrenemedim
Bilmiyorum hangi sözünün arka sokaklarında vurulduğumu
Bilmiyorum kaç mevsim bilinmez diyarlara yolcu
Meçhul yanlarım benim
Bilmiyorum daha kaç şiir öleceğim



Şimdi yetinmeye çalışıyorum dudaklarımın kıyısında kalmış sevişmelerimizle
Oysa bitmemeli bu sevda
Yüreklerimiz aşkla fişlenmişken
Bekle başka diyarların gül kokulu baharlarını kuşanayım istersen sana
Bir gün çıkıp karşıma
Gamzelerinle dağla yüreğimi
Kırılgan türkülerinle öp yanaklarımdan
Öp yine beni masallarla
Hadi! Sürgününden filizlensin bu aşk