Babama Dair

Altı yaşında öğrendim babalar da ölürmüş
Gökyüzü güzel, Yeryüzü güzel amenna
Sevdiğim kadınlar, okuduğum kitaplar hepsi güzel
Yolun yarısında öğrendim ,beni en güzel babam severmiş

Sen gidince öğrendim baba!
Mezarlık dolusu sessizlik ve uğultu ve yalnızlığı
Tam tek oluyorum yaşama dair
Acım beni bin parçaya bölüyor
Oysa bir ihtimal daha vardı
Gözlerinin içine bakıp
Baba seni çok özledim diyebilmek

Kokun tenimin içi kadar yakın
Sen bir çığlık kadar uzaksın
İlk böyle arafta kaldım ben

Umut çatıları kuruyorum gökyüzüne
Bir gün geleceksin diye
Annem de çok dua ediyor sana
Biz seni örgütlü özlüyoruz

Mektuplarım var ,bir de sana baba!
Patlamaya sabırsız birer mavzerler
Okunsalar..
Bir çarmıh gibi asarlar beni dünyaya

Suskunum,eh biraz da küskünüm
Kalbini kalbime bağlamıştım baba
Sen de susuyorsun
Susarak da anlaşırız
Küserek de anlaşırız
Ben sana giden her yola razıyım

Sevgili babacığım
Her acının sonunda açılan pervazda bekle beni
Bir yaşam vardır bölüşülmeye hazır
Sorarsan beni
Dünya zifiri bir karanlık
Solgun bir kızıllık içindeyim
Fakat varlığın,yaşamı anlamlı kılıyor
Seni düşünmek şüphesiz mutluluktur,bu dünyanın ıssızlığında
Elmaların altında otlar nasıl yeşilse
Ben de öyle mutluyum
Bulutların altında nasıl ıslanıyorsa sevdalılar
Ben de öyle mutluyum

Gitme!
Biliyorum gideceksin..
Bunca yollar geçtim
Bunca çığırlar aştım
Bunca kıyıya çıktım
Ne vakitten anlarsın
Ne bayram bilirsin
Ne gündüz ne de gece
Nereye vardıysam, hüzün kervanları gördüm
Seni gördüm
Seni gördüm