Bakma Sen

Bakma böyle süslü cümleler kurduğuma,
Fiyakalı sözler yazıp altına imzamı attığıma,
Şiirler inşa ettiğime,
Şair takıldığıma...

Bakma sen...

Ben aslında,
Aslında ben,
Ben işte,
İşte ben,
Ben aşıktım,
Çok aşıktım sana...

Ve hiç bir kelime,
Bu kadar çok kalmamıştı kursağımda.

Ve duymamıştı kulaklarım,
Hiç bir zaman dudaklarından,
Bir "Seni Seviyorum" lafı.
Hep esirgendi,
Çok görüldü,
Benim yetim sevdama...

Hiç olmamıştın,
Ve ben yalnızdım senli kalabalığımda...

Hep seni arayordum,
Hep seni, yokluğunda
Olmayışında...

Aslında hep vardın,
Sen hep oldun, gözyaşımda
Şiirlere her söz yazıyışımda,
Sen vardın hep...

Aşka dair kurduğum her cümlede,
Sarfettiğim her sözcükte,
Aşkımı haykırıp duruyorum sana...

Sen benim,
Sen benim
Benim olmayan aşkımsın...

Kaybetmiştim seni bir şubat intiharında...

Çocuksu sevdamın büyük ağırlığı çökmüştü omuzlarıma,
Ayağına kadar gelmiş,
Aşk dilenmiştim, kalbim avuçlarımda...

İstememiştin,
Terk edip gitmiştin,
Kalakalmıştım
Yabancısı olduğum o şehrin karanlıklarında...

Bakma sen,
Böyle şiirler falan yazdığıma,
Kırık kalbimi
Yıkık hayallerimi dize getirdiğime...

Ben aslında,
Sevdim seni sadece...

Bakma sen,
Kusuruma bakma lütfen,
Aşık oldum sana,
Aşığım,
Olmasan da...