Bam Teli

Zamanın arka sokaklarında yürüyorduk
Birbirimizden habersizce
Epeyce gittik, ben arkada sen önde
Elindeki bukete takıldı gözlerim
Yere düşmese içinden biri
Aslında şiir olduklarını nerden bilirdim
Adına hırsızlık dense de, itiraf ediyorum
Düşeni alıp sessizce koynuma gizledim...



Oturup çardak altındaki ıssız salaş kafeye
Bekledin uzunca bir süre
Alıp buketten şiirleri
Karşında biri var gibi okudun biteviye
Adım gibi aklımda
Tam da o gün düşmüştü işte
Gönül toprağıma cemre...



Bilmem, geldi mi beklediğin
Ben oradan uzaklaşırken sessizce
Sokak lambaları yanıyordu bir bir
Ve sen üşüyen ellerinle
Sabırlar devşiriyordun, ümitle...
Sorma gözlerim ne renk diye, bilemem
Elin bile değmemişti ki elime
Fakat yalan yok
Şiirlerin dokundu bam telime...



** Not: Bu şiiri Tayfun Talipoğlu' nu kaybımızdan tam bir gün önce yazmış, face de de 20 mart 2017 günü paylaşmıştım. Garip bir rastlantı sadece... Ve O, gidişiyle bam telimizi kopardı... Işıklar içinde uyusun... Anısına saygıyla...