Bana İsmimi Hatırlat...

( I )


Her bir satırında ayrı demlenir yanmışlığı gözlerinin...


Tabutluk aydınlıkları pay biçilmişken hesabımıza,
Yaz kavrukluğunda susamışken bakışlarına
Canına yandığım hayatın;
Cansızlığından feyz alan
Kocaman bir tokattan ibaretti gerçekliğim.

Anladım...


Alnının ortasından vurmak isterken zamanı
Sırtından vurulmanın kaygısıyla,
Namluyu kimin doğrultacağını düşünerek saçmalamak!
Yakasına yapışıp silkelerken yaşanmışlıkları
Pay biçilen hesapsızlığını anlamak yıkıcıymış...


Yaşadım...


( II )


Düşündüm de;


Ellerimde biriktirdiğim kaç yalnızlık boylandı şimdiye kadar,
Kaç şizofren gecenin ehliyetsizliğiydi sığındığım?
Sokak aralarına sakladığım çığlıklarımla
Perde arkası kaçamak bakışları
Ve mutluluk narası atan cibiliyetsiz insanları
Neden bir kalemde silip atamadım?


Çaresizliğime
Ağladım...


Sende anla artık;


Zümrüdü Anka öleli çok oldu...
Doğ(a)mayacak bir daha küllerinden ki
Mucizeler yaşamıyor
Gerçekliğin müptelası olmuş bedenler.
Ebabil kuşları gagalarında
Ruhlarımızın helakını hızlandıracak yalanlar taşıyorlar
Ve bütün güvercinler
Gönül gözümüzü açacak tüyü bize yetiştirme telaşındalar...


Öyleyse bir düşün;
Bu vakitten sonra gel desen ne fayda...
Yüreğin dayanabilecek mi böylesi lanetli bir yalnızlığa?



Secde pişmanlıklarında g/özyaşı dökerken insanlığım
Ve yargılarken imanımı her tövbe bozuşumda
Kahrederken yaratılıp ta bir başıma bırakılışıma

Sen kulağıma ilk doğduğum günkü gibi
Çoktan unuttuğum ismimi
Ezanla birlikte yeniden okuyabilecek misin?



Temmuz'2009 Aydın...