Bazen Düşlerden İbaret Kalmalı İnsanlık

Kana buladım elimde yarım kalan düşleri.
Hep bir fazlası mıydı ki umduğum,
Bu kadar şiddetli yıkıldı umudum.


Keşke,
Düşlerden ibaret kalsaymış insanlığım.
Ellerimin erişebileceği yerden uzakta olsaymış tüm yalanlar.


Ah ben bu kahrolasıca yüksek ökçelerimi
Bilmem ki ayağımdan kaçıncı kez çıkardım,
Hem de hiç akıllanmadan.


Denizmiş, vapurmuş yok martıymış.
Yalan efendim,
Külliyen yalan.
Ruhuma uzanan ellerin kirinden arınmanın yolu yokmuş,
Bir kasvetmiş gecenin bir yarısı uykumdan uyandıran.
Ve öylesine gerçekmiş ki bu riyasızlık denilen masal...


Şimdiler de
Ellerim ağrıyor yeniden
Çözemiyorum bir türlü;
İçimden geçen atların gürültüsü mü bu beynimi kemiren?



Aman be adam sende;
Git hadi
Beni bana emanet etmene gerek yok.
Bir başıma zor olsa da
Siyah bir gecenin
Siyah söylemlerinden denkleyebiliyorum payıma düşen matemi.
Emin olabilirsin büyüdüm o kadar.


Bir yandan,
Şu elimde kalan sigara paketine bakıyorum
-İçinde kalanların sayısı bu geceyi sırtlamaz gerçi ya-
Sövüyorum dolu dolu
Her şey yarım
Her şey sıfatsız mı bırakılmak zorunda?


İnsansa üzerimize biçilmiş kılıf
Adımızın bile unutulduğu anlarda,
Acıyı bile
Dibine kadar yaşamak gerekmez mi bu oyunda?


Ağustos'2009 Aydın...