Beklenen

A.Muradova'ya ithafımdır!..

'' Sevgilim olamadın sevdiğim kal ! ''

seni ve senli günleri özlemeye başlayalı yıllar oluyor..
yıllar var ki görememişim gözlerini, duyamamışım sesini..
uykudan henüz uyandıgında,
sabahın tam mahur anında...
ve şimdi yıllar sonra bambaşka bir kapıda,
kendimi kandırırcasına bir aşk arayışında,
yine seni düşünmekten,
yine gözlerinin elasında kaybolduğumu düşlemekten,
kendimi alamıyorum...

içimi yakan onca kelimenin ardından,
yine de canımı acıtan sensizlikten çok,
sevgisizliğin...
hani bir kere candan duya duya ,
sevdiğim; diyememişim ya acıtmış işte bir kere...
ve yine sensizlikte sana sarılıp ağlarken,
ve bir çare şiirler karalarken uçsuz bucaksızlıgıma,
bir kez olsun, canım sana aşığım diyememişken...
başka yerlerde mi uçacagım,
düşe kalka...

sensizliğime,
sensizliğin yüreğimde bıraktığı derin hislere,
ihanet mi ediyorum!
seni, yani sensizliği uzaklarda mı aldatacagım...
yapabilir miyim sence,
ey sevgilim olamayan sevdiğim...
seni sevdiğim kadar birini daha sevebilir miyim ,
bir yürekte daha heyecanlanabilir miyim (?)

ben sanmıyorum sevgilim olamayacak olan sevdiğim,
gözlerini unutabilecek kadar yaşayamayacak,
adını hatırlayamayacak kadar büyüyemeyeceğim...

belki de,
düşüncelerimin yegane sevdiceği ,
hep böyle kalacaksın...
bi yandan öldüreceksin,
bi yandan yaşatacaksın!..

belki de bir gün sen de karşıma ,
unutmadım , unutamadımlarla çıkacaksın!...

Not : seni , sensizliğimi bitirmek için geleceğin o güne kadar beklemekten ,
asla yorulmayacagım!...