Ben Bir Saat Kulesi

Bir saat kulesiydim ben,

Hayatı boyunca yediği darbelere rağmen

Yüzyıllara meydan okurcasına ayakta duran..

Zamanı taşırım sırtımda,

Zamanın kendisiydim ben!

Kimi için yavaş akan bir nehir

Kimi için hızlı akan kum taneleri..

Kendi vakitlerinin hesabını tutanlar, görmediler beni !

Çağlar boyu ihmal edildim hep!

Kalbim saniyelerden ibaretti, bilmediler.

Saftım ben, olduğum gibiydim.

Lakin düşünmediler hiç !

En kıymetli varlıklarının,

ziyan olmaması için var olduğumu..

Bir saat kulesiydim ben!

Hep bir yerlere geç kaldı insan,

Hep bir telaş içindeydiler.

Ne kendilerinden özür dilediler,

ne kırdıkları kalplerden..

Atan her saniyem bir uyarıydı oysa,

Kimsenin kötülüğünü istemedim hiç!

Zamanı ziyan etmeyin demek için vardım ben!

Ama kimse uyarımı dinlemedi,

değişmediler.

Üzüntüyle izledim hep!

herkesin bilmeden harcadığı zamanı..

Dört gözüm, dört bir yana ışık tutar.

Zamanı anlatmaktır yaptığım.

Vicdanları uyarmaktır yelkovanımın görevi .

Yalansız akar akrebim.

İyiliğin peşinde koşar saniyelerim..

Ben zamanın bizzat kendisiyim.

İnsanın bütün ihmallerine rağmen

yine de dimdik ayakta durmayı bildim!

Bir saat kulesiyim ben!

Vaktin kıymetini anlatırım hep!

İnsan bilsin isterim vaktin değerini..

Ağlayan gözlerin, ağlatan gözlere sitemini de bilirim ben!

Hayatın değerini anlatır tik taklarım!

Kimine göre çok kısayım,

Kimine göre çok uzun!

Dünyanın kalbiyim ben!

Benimle yaşlanır herkes,

Ama ben herkesin ölümünü izlerim.

Ben bir saat kulesiyim.

Zamanı çizerim gökyüzüne..

Hayatın ömrünü seyrederim.

Dünyanın bildiğini,

insanlara tebliğ ederim.

Hayatın gelip geçici olduğunu,

ömrünü ziyan etmesinler diye

Yıl yıl, gün gün, dakika dakika insanoğluna ömür denilen kısacık zamanları kaldığını hatırlatmak için beklerim.

Elif ARSLAN