Ben Ettim

sen
kuşkunu yükle sırtlan yamaçlara
düşürüp zaman heybesinden tüm özneleri

öyle kolay değil
ayırmak avuçlarını içimdeki sesleri avutup
çığlığım derviş kelamına tutukluyken böyle imansız

susuyorsam
can parçaları topluyorum, kadehi kaybettiğim o meskun mahalde

evet
kaybettim
sende beni

kırparken hayalin
o en güzel çehresini hani ay'ı doldururken içime
ve tam da boşken böylesine

masum değilim,

ben ettim...