Ben Hep Ağlıyorum Anne/öksüz

Yanlızlıktan değil sensizlikten üzgünüm
Dünyaya ilk gözüm açtığım günden öksüzüm
Her şeyim oldu belkide hayatta bir senin sıcaklıgını tadamadım
Ben hiç anne diyemedim annem ben seni göremedim
Kimse benim başımı okşayamadı
Ben hiç ana sütü içemedim hep mama yedim
Ben hiç anne sıcaklığını hissedemedim
Aç kalmadım susuz kalmadım sevgisizde kalmadım ama
Ben anne sevgisini hiç yaşayamadım
Babam hep ana hem baba olmaya çalıştı
Beni bir an olsun yanlız bırakmadı
Bana kanat gerdi gözünden bile sakındı ama
Ben ana sevgisini hiç bulamadım
Aklım erdi ereli her çocuk anne derken
Benim sol yanım acıdı boynum bükük
Gözlerim yaşardı ağladım anne ağladım sensizliğe
Büyüdüm okul çağım geldi
Beni hep babam okula götürdü getirdi
Arkadaşlarımı ise anneleri elinden tuttu
Onlar çok mutluydu ben üzgün gözlerim hep doldu ağladım ağladım anne
Her geçen gün aklım başıma geldikçe
Ben kendime kızar oldum çünki
Ben doğdum sen öldün sanki canını bana verdin
Bazen kendime keşke ben olmasaydım annem yaşasaydı der oldum
Kendi kendimi suçlar oldum
Biliyorum anne belki günah işliyorum
Haddim olmadan allahın işine karışıyorum
Ner yapayım anne kızma sakın bana seni çok merak ediyor kokunu özlüyorum

Her anneler günü geldiğine ben sadece senin mezarına gelebliyorum

Ellerinden öpemiyorum anne ben hep ağlıyorum seni özlüyorum anne
Ağlıyorum anne ağlıyorum sensizliğe ağlıyorum