Ben Hiç Yaşamadım ki

Ben hiç yaşamadım ki,
Sevmeyi, sevilmeyi bilemedim,
Sevemedim sevileni, seveni
Hiç sevenim olmadı ki benim.

Gözlerim görmedi ki
Rüzgârın saçlarını dalgalandıran yâri,
Denizin maviliğini, yağmurun rengini,
Hiç görenim olmadı ki benim.

Üzüntülerim üzmedi ki,
Üzecek, üzülecek kimsem olmadı,
Ölsem yaşatacak dermânım kalmadı,
Hiç üzenim olmadı ki benim.

Sesim seslenmedi ki,
Sessizce haykırmaktan kısıldı sesim,
Günden güne bittikçe bitti nefesim,
Hiç sesim olmadı ki benim.

Yüzüm gülmedi ki,
Hüsrânlar yükledim kanayan limanıma,
Bir mütebessüm ettim kara bahtıma,
Hiç güldürenim olmadı ki benim.

Kapılarım açılmadı ki,
Çıkmazlarımdan bir türlü çıkamadım.
Tarihin tekerrürüne karşı koyamadım.
Hiç güneşim olmadı ki benim.

Günlerim geçmedi ki,
Her saniyesi ıstırapları getirdi damarlarıma,
Hücrelerim isyanda dayanamıyor gıyâbına,
Hiç mutluluğum olmadı ki benim.

Baharım gelmedi ki,
Bir türlü açamadı çiçeklerim sürekli soldu.
Olup bitenler hayat kervanıma siyah gül koydu.
Hiç erguvanım olmadı ki benim.

Yalnızlığım bıkmadı ki,
Gözümü ayırmadım bir saniye bile rıhtımdan,
Gelirsin diye saatlerce bekledim fakat,
Hiç gelenim olmadı ki benim.

Gözyaşlarım dinmedi ki,
Rahat yüzü görmedim şu fani dünyada,
Ellerim dolu mutlu olmak istedim fakat,
Ben hiç yaşamadım ki.